خرابه نشینان بر روی گنج

[ و شنید مردى دنیا را نکوهش مى‏کند فرمود : ] اى نکوهنده جهان ، فریفته به نیرنگ آن ، به ژاژهایش دلباخته و به نکوهشش پرداخته . فریفته دنیایى و سرزنشش مى‏نمایى ؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى ، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى ؟ دنیا کى سرگشته‏ات ساخت و چسان به دام فریبت انداخت ؟ با خفتنگاههاى پدرانت که پوسیدند ؟ یا با خوابگاههاى مادرانت که در خاک آرمیدند ؟ چند کس را با پنجه‏هایت تیمار داشتى ؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى ؟ بهبود آنان را خواهان بودى ، و دردشان را به پزشکان مى‏نمودى . بامدادان ، که دارویت آنان را بهبودى نداد ، و گریه‏ات آنان را سودى . بیمت آنان را فایدتى نبخشید ، و آنچه خواهانش بودى به تو نرسید ، و نه به نیرویت بیمارى از آنان دور گردید . دنیا از او برایت نمونه‏اى پرداخت ، و از هلاکتجاى وى نمودارى ساخت . دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت ، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت ، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت ، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت . مسجد محبان خداست ، و نمازگاه فرشتگان او ، و فرود آمد نگاه وحى خدا و تجارتجاى دوستان او . در آن آمرزش خدا را به دست آوردند و در آنجا بهشت را سود بردند . چه کسى دنیا را نکوهد حالى که بانگ برداشته است که جدا شدنى است ، و فریاد کرده است که ناماندنى است ، گفته است که خود خواهد مرد و از مردمش کسى جان به درنخواهد برد . با محنت خود از محنت براى آنان نمونه ساخت ، و با شادمانى‏اش آنان را به شوق شادمانى انداخت . شامگاه به سلامت گذشت و بامداد با مصیبتى جانگداز برگشت ، تا مشتاق گرداند و بترساند ، و بیم دهد و بپرهیزاند . پس مردمى در بامداد پشیمانى بد گوى او بودند و مردمى روز رستاخیز او را ستودند . دنیا به یادشان آورد ، و یادآور شدند . با آنان سخن گفت و گفته او را راست داشتند . و پندشان داد ، و از پند او بهره برداشتند . [نهج البلاغه]

خرابه نشینان بر روی گنج

ما مسمونا خرابه نشینانی هستیم که روی گنج نشسته ایم؛

به اندازه ای ثروت داریم که اگر تا آخر عمرمون این گنجها رو استخراج کنیم و ازون استفاده کنیم بازم برای آیندگان هست.

حالا برخورد ما مسلمانها با این گنج در طول تاریخ چگونه بوده؟

دسته اول :مسلمونایی که ازین گنج خوب استفاده کردن و هم دنیا و هم آخرتشون را آباد کردند .(از صدر اسلام تا چند قرن...)

دسته دوم: مسلمانهایی که میدونستند گنج دارن و به همین دل خوش کردن ودست رودست گذاشتن و فقط پز دادن که ما گنجی داریم چنین و چنان اما اونرا استخراج نکردن یا فقط در حد اینکه نمیرند اکتفا کردن(بعد از اون چند قرن، تا حالا هم بین نسل قدیمی هستن)

دسته سوم:مسلمونایی که اصلا زدن زیرش و گفتند چه گنجی؟ چه کشکی؟ اگر ما گنج داشتیم که این اوضاع فلاکت بار را نداشتیم و اصلا منکر اصل ماجرا شدند...(بعضی نسل جدید)

...............................................................................

البته دسته بندی جامعی نیست ولی تشبیه جالبیه

همسخن ::: شنبه 86/2/29::: ساعت 12:37 عصر

حواشی وارده: حاشیه

لیست کل یادداشت های این وبلاگ